İstanbul’da yaşayan çağdaş sanatçı Zeynep Beler içinden geçtiğimiz dönemle ilgili üç sorumu yanıtladı.
Nasıl etkİlendİn?
Açıkçası, geleceğe dair endişeler dışında (ki bir sanatçı olarak bunlardan kaçınmanın zaten bir yolu yok) bu dönemi başkalarına kıyasla daha rahat yaşadığımı hissediyorum. Hele ki salgının darbesini yiyen sağlık çalışanları ya da işleri ortadan kalkanlarla kıyaslandığında… Atölyemi evime taşımanın yolunu bulmam gerekti ama hayatımın büyük bir kısmında zaten ev atölyelerim olmuştu. Sanatçılığın sosyal yanı sıklıkla dikkat dağıtıyor (özellikle de hep bir şeyleri kaçırmaktan korkan biriyseniz), bunu söylemek ne kadar korkunçsa da böylelikle o dikkat dağıtan şeyler ortadan kalktı işte.
Muhtemelen bir sakinleşme mekanizması olarak çok çalışıyorum. Sanat üretmeye yaklaşımım en son ergenliğimde böyleydi. Bu yüzden de nasıl bir sonuç alacağımı merak ediyorum. İşlerimle ilgili olası alıcılardan iletişime geçenler oldu. Bunu beklemiyordum. İnsanların evlerinde bunca zaman geçirmeleriyle bir şekilde ilgili olsa gerek.
Ülkende ya da dünyada ne değİşecek?
Bir pesimist olarak, gözetlemenin daha önce hiç olmadığı kadar haklı görülmesinden, ırkçılığın şahlanmasından ve insanların özel yaşamlarını paraya çevirmenin daha yaratıcı yollarının bulunmasından başka sonuç gerçekten de tahayyül edemiyorum.
Yine de henüz hiçbir istatistiğin bulunmadığı bir şeyle ilgili öngörülerde bulunmak biraz aptalca. Umarım kamusal alanlardaki nezaket ve kişisel alanla ilgili bazı yeni kurallar, ki aslında gerçekten de yeni değiller, özellikle de benim ülkemde kalıcı olur. Pozitif yanı şu: Sektör ve sosyal alışkanlıklarımızla ilgili başlayan birçok diyalog aslında çoktan beri sürüyor olmalıydı.
Nasıl değİşsİn İSterdİn?
9/5 çalışma düzeni, trafik gibi etmenlerin ortadan kalkışının çevreyi nasıl etkilediğini gözlemlemek en muazzam olan sonuç. Bu korkunç kriz olmasa bunu ampirik olarak gözlemleme imkânımız asla olmazdı. Aynı biçimde sistem ve yönetimimizle ilgili iyi işlemeyen ne varsa nasıl açıkça ortaya çıktığını, hızlıca unutmamayı umuyorum.
